การค้นหาวิธีแก้ปัญหามีทั้งขึ้นและลง
สิ่งที่แย่ที่สุดเกี่ยวกับการเมาเรือคือการรู้ว่าคุณจะไม่ตาย
เกร็ดน่ารู้อีกอย่าง: อย่าเล่าเรื่องตลกนี้ให้คนเมาเรือฟัง พวกเขาจะไม่หัวเราะ ฉันได้เรียนรู้สิ่งนี้บนเรือชมวาฬใน Eyja Fjord ของไอซ์แลนด์ ห่างจากเส้นอาร์กติกเซอร์เคิลประมาณ 60 กิโลเมตร สำนักงานขายตั๋วได้นำเสนอรูปภาพของผู้โดยสารที่มีความสุข อ้าปากกว้างด้วยความประหลาดใจ เฝ้าดูวาฬยกตัวขึ้นเหนือพื้นผิวมหาสมุทรที่สงบนิ่ง ทัวร์นี้แตกต่างออกไป ฉันเฝ้าดูคลื่น หมอก และผู้โดยสารครึ่งหนึ่งเสียใจทุกนาทีบนเครื่องด้วยภาษาที่แตกต่างกันถึงเก้าภาษา
กลับขึ้นบก กัปตัน Aðalgeir Bjarnason รีบทำความสะอาดด้านข้างและดาดฟ้าของเรือก่อนที่ผู้โดยสารชุดต่อไปจะมาถึง เขาพ่นอ้วกออกมาแบบสุ่ม เข้มข้นที่บริเวณท้องเรือและท้ายเรือ แสดงส่วนผสมของซุปประจำวันที่อยู่ใกล้เคียง “ข้าวโพด” เขาพึมพำกับชิ้นสีเหลืองที่หากินยากซึ่งเกาะอยู่บนเรือเหมือนเพรียง “ดูเหมือนว่าผู้คนจะย่อยอาหารได้ไม่ดี?”
นั่นคือทั้งหมดที่เขาพูดถึงเกี่ยวกับอาการเมาเรือ อาการที่น่าอนาถใจจึงลดความตั้งใจในการใช้ชีวิตของคนๆ หนึ่ง แม้กระทั่งบนเรือที่กำลังจะจม และทำให้ผู้คนหลายล้านลังเลที่จะโดยสารเรือ กะลาสีเรือที่สิ้นหวังตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาได้ลองใช้แอมเฟตามีนและการกดจุด ขิงและแอปเปิ้ลเขียว และกลอุบายอื่นๆ ที่อาจเอาชนะอาการคลื่นไส้ แต่ไม่เคยทำให้ร่างกายกลับสู่ปกติได้อย่างเต็มที่
เช่นเดียวกับข้าวโพดที่ย่อยได้เต็มที่ วิวัฒนาการของมนุษย์ดูเหมือนจะโชคไม่ดีเมื่อต้องปรับตัวให้เข้ากับอาการเมาเรือ
วิธีเดียวที่จะป้องกันอาการเมาเรือคือการหลีกเลี่ยงเรือโดยสิ้นเชิง ซึ่งค่อนข้างง่าย แต่เทคโนโลยีที่เกิดขึ้นใหม่อาจทำให้การหลีกเลี่ยงอาการเมารถรูปแบบอื่นทำได้ยากขึ้น ตัวอย่างเช่น การนั่งรถไร้คนขับทำให้เกิดอาการเมารถเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากผู้โดยสารทำงานหลายอย่างพร้อมกัน ตึกระฟ้าขนาดใหญ่ทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่เรียกว่าอาการเมารถจากตึกสูง และความจริงเสมือนก็มีอาการเมารถที่เรียกว่าอาการเมารถ
ปัญหาที่เกิดขึ้นกำลังฟื้นฟูการวิจัยแบบเก่าด้วยคลื่นของเงินช่วยเหลือ Akureyri เมืองที่ตั้งอยู่ด้านล่างของ Eyja Fjord ที่ทอดยาว เป็นชุมชนที่ใหญ่ที่สุดทางตอนเหนือของไอซ์แลนด์และเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวที่การดูวาฬเป็นกิจกรรมยอดนิยม นอกจากนี้ยังเป็นที่ที่นักวิจัยประมาณ 80 คนจาก 15 ประเทศมารวมตัวกันเพื่อเข้าร่วมการประชุม International Congress on Motion Sickness เป็นครั้งแรก พวกเขากระตือรือร้นที่จะแก้ปัญหาที่ตามหลอกหลอนมนุษย์มาตั้งแต่สมัยเดินทางในเรือ (เมาเรือ) บนเกวียน (เมารถ) ด้วยเกี้ยวหรือแคร่ (อาการเมารถ) และอูฐ (อาการเมารถ)
นอกศูนย์การประชุมริมท่าเรือ เรือชมวาฬแล่นผ่านโดยมีผู้โดยสารอาจแสดงปัญหาการเคลื่อนไหวที่ดื้อรั้นซึ่งอยู่ระหว่างการหารือภายในสถานที่
มนุษย์ได้ข้ามทะเลมาเป็นเวลาอย่างน้อย 65,000 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นดูเหมือนว่าผู้เชี่ยวชาญด้านเวลาจากทั่วโลกจะรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีแก้ปัญหาที่เป็นไปได้สำหรับสถานการณ์ที่ยากลำบาก แม้จะมีการค้นพบใหม่เกี่ยวกับปัญหาการเดินเรือเป็นเวลาหลายพันปี—การรักษาโรคเลือดออกตามไรฟัน อย่างหนึ่ง—ความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับอาการเมาเรือยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เนื่องจากกะลาสีเรือในสมัยโบราณมักจะเรียนรู้ความจริงที่ยากลำบากบนแพที่ล่องลอยได้: บางคนต้องทนทุกข์ทรมานอย่างสาหัส บางคนก็น้อยกว่านั้น แต่ทุกคนสามารถทนทุกข์ได้ และวิธีแก้ไขก็ยากจะเข้าใจ
ด้วยการเคลื่อนไหวที่รุนแรงเพียงพอ เกือบทุกคนสามารถถูกผลักไปสู่ช่วงของอาการที่เรียกว่า เมาเรือ: น้ำลายไหลมากขึ้น ท้องไส้ปั่นป่วน (การตอบกลับของกระเพาะอาหารไปยังสมองที่บอกว่ามีเรื่องตลกเกิดขึ้น) อาเจียน เหงื่อออก ตัวเย็น เรอ อาเจียนมากขึ้น หาว เพิ่มความไวต่อกลิ่น และอื่น ๆ สิ่งที่เกิดขึ้น—นอกเหนือไปจากทะเลที่ขรุขระและสภาพอากาศเลวร้าย—เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปโดยวิทยาศาสตร์ว่าสมองมีปฏิกิริยาต่อความขัดแย้งทางประสาทสัมผัส ก่อนที่อาการเมาเรือจะเชื่อมโยงกับสมอง สันนิษฐานว่าร่างกายมนุษย์ได้รับการบรรจุด้วยคำสั่ง “อย่าเขย่า” ด้วยเหตุนี้ “การเดินเรือในทะเลเป็นการพิสูจน์ว่าการเคลื่อนไหวทำให้ร่างกายผิดปกติ” ฮิปโปเครติส แพทย์ชาวกรีกโบราณเขียนไว้เมื่อราว ๆ 400 ปีก่อนคริสตศักราช. จากนั้นประมาณ 23 ศตวรรษต่อมา
ร่างกายของคุณมีเครื่องมือสามอย่างที่ทำงานร่วมกันเพื่อติดตามตำแหน่งของมัน: การมองเห็น การตอบสนองต่อการรับรู้อากัปกิริยา (กล้ามเนื้อ ผิวหนัง และข้อต่อ) และระบบขนถ่ายในหูชั้นในของคุณ ดวงตาและกล้ามเนื้อของคุณตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมในทันที กล้ามเนื้อ ผิวหนัง และข้อต่อของคุณ คอยติดตามสิ่งที่คุณรู้สึกขณะที่คุณเคลื่อนไหว หูชั้นในของคุณตรวจจับการเคลื่อนที่เป็นวงกลมและแนวเส้นตรง และตรวจสอบซึ่งกันและกันเพื่อบอกคุณว่าจุดขึ้นและลงอยู่ที่ไหน และคุณกำลังเคลื่อนไหวอย่างไร รวมทั้งทำให้การมองเห็นของคุณคงที่
อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนที่ขึ้นและลงของเรือเปลี่ยนความหมาย หูชั้นในของคุณเคลื่อนไหวขึ้นและลงและไปทางด้านข้างตามคลื่น แต่ดวงตาและกล้ามเนื้อของคุณกำลังตอบสนองต่อห้องโดยสารของคุณ ซึ่งพวกมันรับรู้ว่าคงที่ คลื่นลูกแล้วลูกเล่าถูกบันทึกไว้ในสมองของคุณในลักษณะดังนี้: !?!?!?!☠ ตามคำกล่าวโบราณ มีคนอยู่ 3 ประเภท คือ คนเป็น คนตาย และคนเมาเรือ
